Jan Steen regisseerde twee versies van wat hij ‘een van de krachtigste toneelteksten van de laatste vijftien jaar’ noemt. De tekst is een bewogen en zinderende gedachtestroom die niet alleen de pijn en de angst om te leven verwoordt, maar evenzeer de liefde om te leven en het willen leven ter wille van de liefde bezingt. Sarah Kane schreef 4.48 Psychosis in een toestand van diepe depressie, een paar maanden voor ze op 28-jarige leeftijd zelfmoord pleegde. Twee acteurs, Lien Wildemeersch en Benjamin Cools, gingen elk afzonderlijk de confrontatie aan met deze aangrijpende tekst. De manier waarop ze beiden vanuit hun ‘anderszijn’ de tekst ontmoetten, bleek bepalend voor hoe ‘anders’ hun versies zijn. Het publiek krijgt de twee identieke en toch heel verschillende versies te zien op één avond. Ze vormen samen één geheel. Ze zijn met elkaar verbonden en resoneren door in elkaar. De voorstelling wordt in het Engels gespeeld, in Kanes originele versie.