Architect en wereldverbeteraar, Renaat Braem schreef in 1968 “Het Lelijkste Land Ter Wereld”. Het werd een ronkende aanklacht tegen de bouwwijze in België. Als architect gebruikte hij urbanisatie en architectuur als speerpunt om te fulmineren tegen de maatschappij, de politiek en de mens. Vooral de manier waarop met het milieu werd omgesprongen vond hij onverantwoord.

Braem was een bouwheer van ideeën. Met humor als cement construeerde deze visionair een tekst die stond als een huis.

Dimitri Leue brengt deze tekst met muziek die de spouwmuren van je wezen weghalen. Steven Taelman componeert met melodieën en composities uit 1968. Filip Dujardin toont al jaren met zijn fotografie dat huizen een ziel hebben. Met zijn beelden zal hij aantonen hoe België schoon is in lelijk zijn maar ook lelijk in schoon zijn.

BULK architecten maken een decor dat een staaltje is van de rest van de wereld, een monster van de architectuur.

 Het Vlaams Architectuur Instituut en De Singel coproduceren deze ode aan één van de grootste architecten en redenaars van ons land.

Churchill zegde: 

“ Eerst maken de mensen de muur, daarna maken de muren de mens.”

Dit begrip uitbreidend, kunnen we zeggen: de mens vervormt zijn natuurlijke biotoop, daarna vormt het levenskader de mens zelf. Maar thans zijn wij druk doende, uit hebzucht en domheid, dit levenskader te vernietigen en daarmee onszelf. Wij zijn immers één met dit levenskader en het is de primordiale taak van de mens dit levenskader doelmatig in te richten voor individu en gemeenschap.

Organisatie: Baar