Dit familiedrama is gebaseerd op de levensloop van Peer Lortcher, waarbij ieder muziekstuk dat hijzelf heeft gecomponeerd, hem terugdrijft in de tijd.
Het is gestart als een ode aan Armand Borgmans, de vader van Warre en tevens de grootvader van Dimitri, maar het is uiteindelijk een ode geworden aan alle dementerende familieleden van het publiek. Hoe persoonlijker je verhaal, hoe universeler het weer wordt. Omdat in de kern verdriet, verdriet is en liefde, liefde.
Na 10 jaar maken Warre Borgmans en Dimitri Leue een nieuwe bewerking van Lortcher, toen gekend als Het Lortchersyndroom.
Leue zette een dementerende vader en een bezorgde verzorgende zoon neer. Met de komst van Britt Das wordt hier nog een extra laag aan toegevoegd. Zij speelt de volgende generatie die ziet wat Lortcher bij de generaties voor haar teweegbrengt. De voorstelling wordt ook aangepast aan de tijdsgeest en krijgt met de komst van de kleindochter nog meer diepgang.
Toonaangevend theaterrecensent Wouter Hillaert schreef in zijn recensie dat ze deze voorstelling zouden moeten blijven spelen tot iedere Vlaming het gezien heeft.
TE GEK?! en CM slaan de handen in elkaar en ondersteunen het project. Zij reizen mee met een info-stand en halen zo de drempel weg bij het theaterpubliek om zich te informeren of om hun persoonlijke verhaal te delen.
LORTCHER vervult een behoefte aan loutering, herkenning en bespreekbaarheid.
Uitvoering spel: Britt Das, Dimitri Leue, Warre Borgmans
Muziek: Antoon Offeciers
Beelden: An Steylaerts
Kostuums: Lynn Wauters
Techniek: Sonista
Een productie van Leue - www.leue.be
Spreiding: Koortzz – www.koortzz.be
Gerealiseerd met de steun van de Belgische taxsheltermaatregel, Flanders Tax Shelter, CC De Klap i.s.m. Te Gek !? en CM.
Britt Das vervangt Clara Cleymans nadat deze laatste onzacht in aanraking is gekomen met een step. Een gecompliceerde breuk maakt het haar onmogelijk om te repeteren voor deze productie, waarvoor ook moeilijke pianostukken ingestudeerd dienen te worden. Heel jammer, maar Britt is een waardige vervanger!
Foto credit: Peter Claeys