‘Rustoord’ belicht de complexe realiteit van ouderenzorg in één zin: een documentair theaterstuk dat via diverse perspectieven en generaties een kritische blik werpt op de uitdagingen van woonzorgcentra, zorgpolitiek en de betekenis van ouder worden in een neoliberaal landschap.
De gangen van het rustoord zijn doordrongen van een mengeling van geuren – aardappelpuree en ontsmettingsmiddel – terwijl televisies in veelvoud schallen. De contrasten tussen de trage bewegingen van de bewoners en de haast van het personeel zijn opvallend, roepend om reflectie over de betekenis van deze omgeving voor iedereen die er verblijft.
Ouder worden brengt een lading van tegenstellingen met zich mee – herinneringen en vergetelheid, trots en angst, gemeenschap en eenzaamheid – en vandaag de dag ook praktische uitdagingen zoals wachtlijsten, indexeringen en personeelstekorten.
Rustoord is een documentair theaterstuk dat de complexiteit van ouderenzorg verkent door middel van interviews met diverse betrokkenen. De voorstelling werpt een kritische blik op de lange gangen van woonzorgcentra, de impact van centraal georganiseerde zorgpolitiek binnen een neoliberaal kader, en de voortdurende spanning tussen zorg, vrijheid en disciplinering. Met acteurs van verschillende generaties biedt Rustoord geen eenduidige antwoorden, maar wel een inkijk in de complexe knoop van hedendaagse ouderenzorg, en fungeert het als een verbeeldingsoefening over het ouder worden, vrij van angst.
