Kan cultuur voor wereldvrede zorgen? Volgens Stephanie D’Hose valt daar iets voor te zeggen. De politica schrijft over de impact die een balletvoorstelling op haar had, als klein meisje uit Roeselare. Ze trekt ten strijde tegen vooroordelen en clichés over de cultuursector – een rode draad in haar carrière, want D’Hose stond letterlijk al mee op de barricades. En ook als eerste burger van België, de rol die ze als Senaatsvoorzitster speelt, is het sterke internationale imago van onze cultuursector een troef. Tegelijk is ze niet blind voor wat de sector bedreigt. In oorlogen worden culturele iconen platgebombardeerd, en in onze contreien steekt zelfs een heuse cultuuroorlog de kop op. Te veel politici zien in cultuurwerkers, van acteurs over vrijwilligers tot technici, een gemakkelijke boksbal. Nochtans staat de maatschappelijke én economische meerwaarde van die groep als een paal boven water. Daarom werpt D’Hose zich zonder taboes op als beschermvrouw. Ze gaat geen moeilijke vraag uit de weg, maar trapt ook niet in de val van het doemdenken. Dit boek leest als een liefdesbrief aan een te vaak ondergewaardeerde sector.

 

STEPHANIE D’HOSE is (1981) is politica en politicologe. Na jaren achter de schermen van het beleid gewerkt te hebben, werd ze in 2012 voor het eerst zelf verkozen in de Gentse gemeenteraad. Sinds 2019 is ze ook Vlaams parlementslid, waar ze de culturele dossiers opvolgt. In 2020 werd ze Voorzitster van de Belgische Senaat, en twee jaar later ook vicevoorzitter van de liberale partij Open Vld. Met dit boek gaat ze naar de kern van haar eerste liefde: cultuur.

Organisatie: Stephanie D’Hose – Liberale Associatie