In het centrum van Gent, tussen de shoppers en de toeristen, tussen de pracht en praal van het Lam Gods en het Gravensteen, heeft in een bushokje een clochard zijn permanente intrek genomen. Het is misschien een kant van de mooiste stad van Vlaanderen die niet iedereen even graag ziet. De reacties gaan van ergernis tot jolijt, maar aanvankelijk laat men begaan. Tot de dakloze op een dag wordt aangerand en bestolen. Dàt gaat te ver, vinden sommigen. Het moest er wel van komen, zeggen anderen. Het is het begin van een verwoede discussie waarin verschillende partijen een min of meer elegante oplossing voor het probleem in pacht beweren te hebben. Tot nòg iemand het welletjes vindt: Zakman strikes back.

De grote bekommernis van het VGV blijft een eigentijdse invulling te zoeken voor een degelijk, professioneel volkstheater in de Gentse traditie van Romain Deconinck. Met Jo Van Damme werken ze daar al sinds een tiental jaren aan. Ze zoeken daarbij niet louter naar een amusant stuk, maar naar een amusant stuk met een sociale inslag. Dat is nu bij ‘Zakman’ niet anders.

Bovendien doen ze op vraag van regisseur Frank Van Laecke een extra inspanning door een score te laten schrijven door Steven Prengels, zodat de muziek een vijfde acteur wordt. En dan hebben we het nog niet over het koor gehad…